cumuşamak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cumuşamak

yumuşamak, gevşemek. Toprak cumuşağandı: toprak yumuşamış, anı eşitgeninde cumuşadı: onu duyunca yumuşadı, ariv sözge ~: güzel söze yumuşamak, cüregi cumuşadı: kalbi yumuşadı.

Son arananlar:

• maray,
• bors,
• erkeksi,
• iblis,
• egrije,
• pravlenie,
• əntiqə,
• keýe,
• maili,
• geçkin,
• maruf,
• tuplamoq,
• porsuk,
• ruju,
• bag,
• likkide,
• bake,
• yəyimcil,
• sibiriv,
• prorab,
• bastıruu,
• cumuşamak