cumuşamak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cumuşamak

yumuşamak, gevşemek. Toprak cumuşağandı: toprak yumuşamış, anı eşitgeninde cumuşadı: onu duyunca yumuşadı, ariv sözge ~: güzel söze yumuşamak, cüregi cumuşadı: kalbi yumuşadı.

Son arananlar:

• törkün,
• Horoz,
• oňat,
• helal,
• suruy,
• kürimek,
• Batur,
• əxlaq,
• Bilhassa,
• togon,
• girgi,
• astadan,
• tuflamoq,
• köwüş,
• çürüş,
• ko'krak,
• bərabərlik,
• öt,
• imalə,
• hyk,
• tokış,
• cumuşamak