cummak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
cummak
1. Yummak, kapamak. Köz ~: göz yummak, közün cumub açhınçı: gözünü yumup açıncaya kadar, kolun ~: elini kapamak, elini yummak, kulak ~: kulağını yummak, at kulakların cumdu: at kulaklarını yumdu. 2. Yumak, top. Süyüm ~: sevimli yumak, sevimli tombalak (d), Kar ~: kar yumağı, ~ bolmak: yumak haline gelmek, cün ~: yün yumağı, avzuñda kuvut ~ıñ mı bardı?: ağzında kavut yumağın mı var (deyim)?, tılı ~: hamur yumağı, ~ çığana: (bot.) deve elması.