corğa

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

corğa

yorga, rahvan. Kırğız ~: yorga atı, ~ tüyeça: rahvan deve gibi, ~atha el miner: rahvan ata herkes biner (a.s.), kendini kullandırtanı herkes kullanır anlamında, ~, atlığa tınç atha kıyın: rahvan, atlıya kolay ata zor (a.s.), ~ kızla: rahvan kızlar (azgın kızlar anlamında deyim).

Son arananlar:

• tegir,
• düdük,
• gurruk,
• tir,
• dirkire,
• bede,
• obvolute,
• yo'g'on,
• gobzy,
• kütmek,
• təklik,
• sortmak,
• güdəboylu,
• çıyır,
• görüşdiribermek,
• Avur,
• ep,
• örgemchük,
• hun,
• teve,
• Kimyagər,
• corğa