cigit
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
cigit
delikanlı , yiğit; cigit ölör cerine külüp barat ats. : yiğit Öleceği yere gülerek gider; cigit üydö tuu-lat , cooda ölöt ats. : yiğit evde doğar , harpte ölür.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
cigit
yiğit, kahraman, cesur. ~ atlı: yiğit atlı, ~ asker: cesur asker, ~ caş: yiğit delikanlı, kıralnı ~i: milli kahraman, ~ bol!: yiğit ol!, ~ bolmağan cerde horlam bolmaz: yiğit olmayan yerde galebe olmaz (a.s.), ~ ölse da cigitlik caşaydı: yiğit ölse de yiğitlik yaşar (a.s.), ~ aytmaz, aytsa da kaytmaz: yiğit söylemez, söylese de dönmez (a.s.), ~ kala buzar, korkak müyüşde buğar: yiğit kale yıkar, korkak köşede pısar (a.s.), ~ elni kuramaydı, el ~ni kuraydı: yiğit eli yetiştirmez, el yiğiti yetiştirir (yiğit toplumu doğurmaz, toplum yiğidi doğurur) (a.s.), at belden, ~ kölden: at belinden, yiğit gönlünden (a.s.).