cañı
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
cañı
1. yeni; ay cañısı: ayın ilk yarısı; aydın beş cañısı: ayın beşinci günü; 2. ahiren, az bir müddet önce; cañıdan: ahiren: ahiren bir müddet önce; henüz; cañıdan kötörülgön ay: henüz doğan ay.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
cañı
yeni. ~ zat: yeni şey, ~ üylenñen: yeni evlenen, ~ ay: yeni ay, ~ tuvğança boldu: yeni doğmuş gibi oldu, ~ cuvukla: dünür akrabaları, ~ ay bıla körün: yeni ayda görün (çok az ziyarete gelen kimseye söylenir) (deyim), ~ karda alğa barma, uvak çırpıda artha kalma: yeni yağan karda önde gitme, çırpılıkta geride kalma (a.s.), ~ sibirtki aruv sibirir: yeni süpürge güzel süpürür (deyim), ~ üy maka kaklar: yeni ev kurbağa eti kurutur (a.s.).