carıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

carıv

1. aydınlanma, ışıklanma, bilgilenme. 2. (carmak’dan) yarma, çatlatma, sinirlendirme, kahırlandırma.

Son arananlar:

• city,
• aktual,
• tayla,
• teknisyen,
• yırgalamaq,
• kompilyativ,
• ögünkü,
• Kigiz,
• ýapma,
• kemeçi,
• ýeňiş,
• baryt,
• tamim,
• bl,
• Qaz,
• shilimshiq,
• Yaltaklanmak,
• başyboş,
• çoşqa,
• surkama,
• ijobiy,
• carıv