carıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

carıv

1. aydınlanma, ışıklanma, bilgilenme. 2. (carmak’dan) yarma, çatlatma, sinirlendirme, kahırlandırma.

Son arananlar:

• hədələmək,
• husumet,
• kələntər,
• tıl,
• cidalı,
• Plastik,
• decimal,
• AHIR,
• chizilishmoq,
• vaftiz,
• tikuvchi,
• gemrik,
• köktöm,
• tükedişdirmek,
• kiş,
• ode,
• çəkəcək,
• döölük,
• turq,
• astragan,
• qayiqsoz,
• carıv