carıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

carıv

1. aydınlanma, ışıklanma, bilgilenme. 2. (carmak’dan) yarma, çatlatma, sinirlendirme, kahırlandırma.

Son arananlar:

• Öök,
• musiqilik,
• kulkun,
• kıstır,
• vəhşət,
• shubha,
• Kahvaltı,
• hidlanmoq,
• kəllə,
• kakabaş,
• dönüm,
• düşüşmek,
• maa,
• Taşra,
• devour,
• betər,
• lağ,
• oydin,
• nəzdində,
• shilliq,
• organizer,
• carıv