carka

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

carka

(rad.) parıltı.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

carka

yarma, iri ağaç parçası, iri, iri parça odun, parça, iri kıyım. Otun ~lanı ocakğa sal: iri odun parçalarını ocağa koy.

küçükbaş hayvanlarda bir eneme şekli (kulak arkasının orta yerinde derince kesilerek yapılan en). ~ kulak koy: kulağı carka şeklinde enenmiş koyun (carka kesisi yüzünden hayvanın kulağının uç tarafı aşağıya sarkar).

Son arananlar:

• sangı,
• seghire,
• Yod,
• casusluk,
• həyəcan,
• sılağıla,
• kires,
• şıldıra,
• qopal,
• almaşıv,
• bath,
• dymmak,
• imidimida,
• figon,
• yiken,
• duralga,
• meynə,
• öksürük,
• Palak,
• kangshimaq,
• boğazlaşma,
• carka