carka

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

carka

(rad.) parıltı.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

carka

yarma, iri ağaç parçası, iri, iri parça odun, parça, iri kıyım. Otun ~lanı ocakğa sal: iri odun parçalarını ocağa koy.

küçükbaş hayvanlarda bir eneme şekli (kulak arkasının orta yerinde derince kesilerek yapılan en). ~ kulak koy: kulağı carka şeklinde enenmiş koyun (carka kesisi yüzünden hayvanın kulağının uç tarafı aşağıya sarkar).

Son arananlar:

• boşlanıv,
• tırmak,
• fazotron,
• kamandar,
• böpü,
• göreldeli,
• tıldag,
• masxara,
• dürüstləşdirilmək,
• gerçeklik,
• tikanli,
• acil,
• inferno,
• bullet,
• Feveran,
• irqi,
• epizod,
• işitmemezlik,
• taymak,
• yersu,
• unutmak,
• carka