canñan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

canñan

yanan, tutuşan, parlayan. ~ ot: yanan ateş, tar kabırıñ ~ otdan tolğanda: dar kabirin yanan ateşten dolanda (mısra), ~ kamıjak: ateş böceği, ol ~ otdan ülüş alğan bir caşdı: o yanan ateşten hissesini alan bir delikanlıdır.

Son arananlar:

• deke,
• öküz,
• abes,
• dərindən,
• küçlenmek,
• dürtmələmək,
• kıhıy,
• maňyzly,
• şadlıqla,
• bait,
• shadow,
• gyranjyran,
• merwana,
• mazul,
• varış,
• uzun,
• cudam,
• Oqil,
• Yoy,
• gijda,
• kıyan,
• canñan