canñan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

canñan

yanan, tutuşan, parlayan. ~ ot: yanan ateş, tar kabırıñ ~ otdan tolğanda: dar kabirin yanan ateşten dolanda (mısra), ~ kamıjak: ateş böceği, ol ~ otdan ülüş alğan bir caşdı: o yanan ateşten hissesini alan bir delikanlıdır.

Son arananlar:

• büldürgüçtük,
• gəbərmək,
• uje,
• yetki,
• çığarma,
• ufuldama,
• elbex,
• favor,
• aspirator,
• büküşdürmə,
• yaramaz,
• toktamak,
• şemsiye,
• fevri,
• tirriq,
• sano,
• bərabər,
• synp,
• karamet,
• eseb,
• qayiq,
• canñan