caan

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

caan

I, yağmur; ak caan: ufak sicim gibi sürekli yağanyağmur; sepeleyen yağmur; caan- cuun: cevvi (atmosferik) teressüpler.


II, f.cihan (alem)

Son arananlar:

• silah,
• kelebeç,
• arkalayıcı,
• aruk,
• enduring,
• ÖBÜR,
• Koyun,
• küreken,
• centilmen,
• cövrcəfa,
• köçəbə,
• kat,
• vexation,
• savoury,
• lunatic,
• ovşav,
• infilak,
• Kafa,
• kewrek,
• hayran,
• arxac,
• caan