buvadak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

buvadak

mengene, sıkıcı alet, çamaşır mandalı.

Son arananlar:

• zərd,
• kişen,
• başpırt,
• pida,
• Koşut,
• undoubted,
• bara,
• mətləb,
• hall,
• dubulda,
• Baki,
• giňden,
• uyuşturmak,
• boy-buxun,
• azkem,
• ayda,
• alaçıq,
• çaman,
• həmsöhbət,
• tıgramak,
• ehil,
• buvadak