buruv
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
buruv
1. Burma, çevirme, bükme, dürme; 2. Matkap,burgu. ~ bıla teşgenme: burgu ile deldim; 3. İhata, ihata duvarı, çit, etrafını koruyan engel. Temir ~: demirle yapılan ihata, ağaç ~: ağaçla yapılan ihata, üynü tögeregine ~ etigiz: evin çevresine ihata duvarı yapınız.