bujma

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bujma

sümük. ~burun: sümük burunlu, ~ñı sürt: sümüğünü sil, ~ñı tar da tur: sümüğünü çük dur.

Son arananlar:

• bükür,
• emi,
• isimek,
• doğmak,
• alla,
• inevitable,
• osal,
• haylaz,
• Bağırmak,
• ahzar,
• miyiz,
• güzergâh,
• gendöşlü,
• şırımlamaq,
• kıltılda,
• ayrıkçalık,
• Para,
• senin,
• xotkar,
• gayr,
• kirayəçilik,
• bujma