bujma

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bujma

sümük. ~burun: sümük burunlu, ~ñı sürt: sümüğünü sil, ~ñı tar da tur: sümüğünü çük dur.

Son arananlar:

• qarovullama,
• anar,
• Zat,
• Ağın,
• etimologiya,
• muntazam,
• dimağ,
• taylaq,
• fleksiya,
• revival,
• meed,
• old-fashioned,
• liyu,
• yolimaq,
• training,
• Kabartı,
• siyish,
• morina,
• belirlemek,
• occult,
• revers,
• bujma