boyunçak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

boyunçak

boncuk, boyuna takılan ziynet.

Son arananlar:

• yabanı,
• deputy,
• aýmak,
• ütüji,
• qalma,
• çüwmek,
• Kenas,
• borbay,
• hörgü,
• perennial,
• konfor,
• piramit,
• ayim,
• kısha,
• yaltaklanmak,
• Tutsak,
• röya,
• erteli,
• ashiq,
• durnuksyz,
• elliklə,
• boyunçak