bogun
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
bogun
[boğun], at. 1. anat. Synanyň, eliň- aýagyň ownuk bölekleriniň birleşýän ýeri. Barmaklarynyň bogunlary ýumralypdy. 2. Gamyş, gargy we ş.m. ösümlikleriň baldaklaryndaky bölümler. Göwün göwünden suw içer, gamyş – bogundan (Nakyl). 3. dil. b. Sözleriň içindäki çekimlileriň sanyna görä bölünýän bölek. Her bogunda bir çekimli sesiň bolýandygyny düşündirip, sözleri bogna bölüp başlaýar (“Mugallymlar gazeti”).
‣ Bogny ysmazlyk bir işi, hereketi amala aşyrmaklyga erk edip bilmezlik, ynsaby çatmazlyk. Ýalan sözlemäge onuň bogny ysmady (A. Gowşudow). Ýatdy, turdy, gaýta-gaýta aýlandy, Barmaga ahyrda ysmady bogny (A. Kekilow).
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
bogun
boğum·I, 399 bkz> bogım, bogum