biyaban
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
biyaban
is. [fars.] Otsuz, bitkisiz düz yer; səhra, çöl (bəzən, çöl-biyaban şəklində işlənir). Ol pir qalıb orada heyran; Məcnun tutuban rəhi-biyaban. Füzuli. Gülgəz dəli olub, yoxsa divana; Üz çevirib gedir çölbiyabana. Aşıq Abbas. Gəlmisən dağlar üstə cövlanə; Düşmüsən Qeys tək biyabanə. S.Ə.Şirvani. Məcnunun bəxtiyar və gənc yaşında; Axır qərargahı oldu biyaban. S.Vurğun.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
biyaban
səhra, çöl
{sahra, çöl}
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
biyaban
f. ıssız çöl, beyaban.