turklehceleri.org

bitişik

Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)

bitişik

[Köken: Anlam kayması] Yanaş, Yanaşa, Değişik

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

bitişik

с. 1) теркәлешкән, терәлешкән; 2) күрше; 3) яндагы, янгы

Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)

bitişik

Türkiye Türkçesi: bitişik
Azerbaycan Türkçesi: bitişik
Başkurt Türkçesi: birgä yänäş irgäläş
Kazak Türkçesi: janaskan
Kırgız Türkçesi: tiyişken canaşa
Özbek Türkçesi: yàndàş tütäş
Tatar Türkçesi: çiktäş yänäşa kürşi
Türkmen Türkçesi: bitişik
Uygur Türkçesi: yaŋdaş
Rusça: soprikasa-yuşç¡ys'a

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

bitişik

sif.
1. Bir-birinə bitişmiş halda olan. Bitişik karton. Bitişik barmaqlar.
2. Bir-birinə yapışıq, qonşu. Bitişik ev. Bitişik divar. – Pəri Soltanın evi zindana bitişik idi. (Nağıl).
3. Bitişmə yeri, şeylərin bir-birinə bitişdiyi yer.

Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)

bitişik

yapışıq, çalaq
{birleşik, aşılanmış}

Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)

bitişik

bitişik

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

bitişik

syp. Biri-biri bilen bitişip duran, biri- birine ýelmeşen, sepleşen, birleşen.


Son arananlar: