bitişik
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
bitişik
[Köken: Anlam kayması] Yanaş, Yanaşa, Değişik
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
bitişik
с. 1) теркәлешкән, терәлешкән; 2) күрше; 3) яндагы, янгы
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
bitişik
Türkiye Türkçesi: bitişik
Azerbaycan Türkçesi: bitişik
Başkurt Türkçesi: birgä yänäş irgäläş
Kazak Türkçesi: janaskan
Kırgız Türkçesi: tiyişken canaşa
Özbek Türkçesi: yàndàş tütäş
Tatar Türkçesi: çiktäş yänäşa kürşi
Türkmen Türkçesi: bitişik
Uygur Türkçesi: yaŋdaş
Rusça: soprikasa-yuşç¡ys'a
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
bitişik
sif.
1. Bir-birinə bitişmiş halda olan. Bitişik karton. Bitişik barmaqlar.
2. Bir-birinə yapışıq, qonşu. Bitişik ev. Bitişik divar. – Pəri Soltanın evi zindana bitişik idi. (Nağıl).
3. Bitişmə yeri, şeylərin bir-birinə bitişdiyi yer.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
bitişik
yapışıq, çalaq
{birleşik, aşılanmış}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
bitişik
bitişik
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
bitişik
syp. Biri-biri bilen bitişip duran, biri- birine ýelmeşen, sepleşen, birleşen.