birleşme

Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)

birleşme

1. Camia

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

birleşme

I, iş ady. Birleşmek ýagdaýy.


BIRLEŞME II, at. Belli bir ugur boýunça kämilleşmek maksady bilen geçirilýän ýygnak, üýşmeleň, üýşmek. Edebiýat birleşmesi.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

birleşme

birlik, beraberlik, ittifak.

Son arananlar:

• çıplak,
• kapir,
• hyh,
• palata,,
• etigen,
• tijenmek,
• tutaşmak,
• apannamak,
• biliş,
• tarlan,
• ulıgu,
• seyran,
• oyat,
• aşsamak,
• tagsyr,
• gorsalmak,
• irəm,
• gazanç,
• birigün,
• cemaat,
• otirish,
• birleşme