binəsib
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
binəsib
sif. [fars. bi... və ər. nəsib] Nəsibsiz, məhrum. • Binəsib qoymaq (etmək) – məhrum etmək. Axırda bu fikirlər məni qurulmaqda olan bu gözəl həyatdan binəsib qoyacaqdır. Ə.Vəliyev. Binəsib olmaq – məhrum olmaq. Cami-meyi-eşqdən daim olur binəsib; Olmaya ta aşiqin məşqi ruxidilbəri. Nəbati. Köhnə və yeni kulturadan binəsib olan Aslan bəy, həyatı yalnız əyyaşlıqdan ibarət bilirdi. A.Şaiq.
Son arananlar:
- kundoshlik,
- Fövq,
- sota,
- Moldav(an),
- yorutquchi,
- Hayit,
- sawuq,
- batartib,
- kılcan,
- şavval,
- tonyarımlıq,
- blackness,
- repressiya,
- redaktör,
- rahatsızlanmak,
- liquid,
- Egov,
- garaltmak,
- açıq,
- ijobiy,
- ihtiyari,
- binəsib