bijaý
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
bijaý
[bi:ja:ý] I, syp. 1. Ýerliksiz, gödek, gelşiksiz (sözleýiş, özüňi alyp baryş we ş.m. barada). Munuň diýýänleri-de bijaý aýdylýan sözler däl (B. Seýtäkow). 2. Ulanmaga oňaýsyz, amatsyz, tagaşyksyz. Biz-ä bilemzok, kaka, bolýan jaýymyz bir bijaý ýer (Halk ertekisi).
BIJAÝ [bi:ja:ý] II, köm.s. Örän, juda, gaty güýçli. Seniň sag gaýdyp gelmegiň meni bijaý guwandyrdy (B. Kerbabaýew). Düýn howa bijaý yssy boldy.