bidad
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
bidad
[fars.]
1. Zülm, əzab, əziyyət. • Bidad etmək (eləmək) – zülm etmək. Xublar kim bu qədər könlümə bidad eylər; Bir usanmaz çəkə əl, dil dögümüş, ahən imiş. S.Ə.Şirvani. Onu rahat öldürmüşdür Bəypolad; Sinəmə dağ çəkmiş, eyləmiş bidad. A.Səhhət. ..[Ağabala] danışırdı ki, qolçomaq tayfası kənddə bidad eləyir. S.Rəhimov. Dad-bidad – bax dad.
2. məc. Amansız, rəhmsiz. Cismi-zarım tiği-bidadından oldu çak-çak. Füzuli.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
bidad
f. Adaletsiz, kanunsuz.