belalı

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

belalı

с. 1) бәлале (бәләле), гаугалы; 2) авыр, куркыныч (мәс., эш)

Son arananlar:

• əlcə,
• Rəsmiyyət,
• aağıs,
• cemiyet,
• başalık,
• selle,
• colbaşçı,
• küzen,
• derwaza,
• əyyar,
• kıyma,
• ozga,
• qarsımaq,
• final,
• Cetvel,
• Məlum,
• yumorist,
• atak,
• İRKİLMEK,
• koyugluk,
• cudam,
• belalı