belalı

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

belalı

с. 1) бәлале (бәләле), гаугалы; 2) авыр, куркыныч (мәс., эш)

Son arananlar:

• yülgü,
• sinash,
• serichi,
• scat,
• mouton,
• qutab,
• Esli,
• manman,
• kuşkana,
• suğarılmak,
• kecha,
• kakşa,
• aden,
• arip,
• vengr,
• bahriye,
• Sütun,
• DÜĞÜMLÜ,
• teyze,
• ormaq,
• kelemenlemek,
• belalı