başlavçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

başlavçu

başlalıcı, yapıcı. Tüyüş ~: kavgaya tutuşucu, kavgaya başlayıcı, ~ boluş (gr.): ismin den hali.

Son arananlar:

• yaşın,
• kedi,
• gözleme,
• seskanmoq,
• drone,
• ignorance,
• kazal,
• Çalışma,
• heqiqiy,
• Aramzaa,
• ormak,
• göygöyərti,
• derňemek,
• Aşiret,
• asqırtı,
• kaşkol,
• dürük,
• kanunalaýyklyk,
• cazga,
• ayirmoq,
• zeb,
• başlavçu