başlavçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

başlavçu

başlalıcı, yapıcı. Tüyüş ~: kavgaya tutuşucu, kavgaya başlayıcı, ~ boluş (gr.): ismin den hali.

Son arananlar:

• Mədən,
• alkı,
• disparage,
• qalım,
• Meyve,
• açıcı,
• Kıvrak,
• merejka,
• büküşmək,
• tutalga,
• unsavoury,
• conceptualization,
• nokas,
• irtelmek,
• seyrek,
• naýça,
• çokalanmak,
• suffrage,
• cihan,
• Dip,
• barıg,
• başlavçu