bav
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
bav
1. Bağ. Avuz ~: ağız bağı, kancığa ~: eyer kayışı, sağat ~: saat kösteği, çabır ~: ayakkabı bağcığı, ~un teşmek: bağını çözmek, ~un kısmak: bağını bağlamak, nohta ~: hediye, muştuluk, mükâfat (mec.), bel~: belbağı, kemer. 2. Ahır. Koy~: ağıl, at~: at ahırı, tavla, kuvuk~: samanlık, ~ küremek: ahır kürümek, ahırı temizlemek.