balaman

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

balaman

I, at. 1. kön.s. Üflenip çalynýan saz guralynyň bir görnüşi. Otuz iki sazy gurupdyrlar: kernaý, surnaý, balaman, gyjak, dutar, çindirebap we nagra (“Görogly”). Baryp görseler, balamanyny bagyrdyp, kernaýyny gygyrdyp, bu gelen goşun teke begi Zaman erdi (“Ýusup – Ahmet”). Sen gulak goýsaň, ýakar her dembe-dem owazy hoş, Balaman, dutar, sitardan erur hem sazy hoş (Andalyp). 2. sazç. Dilli tüýdük.


BALAMAN II, at. Elguş. Boýy uzyn bolsun, ýüzi ak bolsun, Balaman bakyşly, tugun tap bolsun (Zelili).

Son arananlar:

• ılgamak,
• cürök,
• manqa,
• mizanpaj,
• Ýençmek,
• kesinlikle,,
• reza,
• imar,
• yamık,
• mərasim,
• pinhona,
• şavrak,
• üsür,
• artıklık,
• dəfə,
• muğayat,
• explain,
• guiltily,
• adamlık,
• cumuk,
• Bak,
• balaman