balah

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

balah

1. Bela, felaket, dert; cüretkâr, atak, atılgan; ilginç, cüretkâr. ~ğa kalğan: felakete uğrayan, başıbız ~ğa kalğandı: başımız belada; ne ~ adamsa sen: ne cüretkâr adamsın sen, ~ adam: ilginç adam; ne ~işlegense: ne halt karıştırdın.

Son arananlar:

• Yıllık,
• Gayret,
• tükellik,
• documental,
• kasıntı,
• şayba,
• çən,
• dəbilqə,
• istirham,
• arithmetic,
• mahsul,
• remel,
• makas,
• dream,
• surgamoq,
• coon,
• ikmal,
• şırıldaşmaq,
• gamsız,
• müntəzir,
• arsak,
• balah