balah

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

balah

1. Bela, felaket, dert; cüretkâr, atak, atılgan; ilginç, cüretkâr. ~ğa kalğan: felakete uğrayan, başıbız ~ğa kalğandı: başımız belada; ne ~ adamsa sen: ne cüretkâr adamsın sen, ~ adam: ilginç adam; ne ~işlegense: ne halt karıştırdın.

Son arananlar:

• kantata,
• İkiz,
• axtarmoq,
• egsik,
• vərəqləmək,
• sayrash,
• müntesip,
• ×oL,
• barguluk,
• aylaş,
• malina,
• cariye,
• səttar,
• kazar,
• bezide,
• yonoq,
• istibdad,
• solitude,
• hatardaş,
• örek,
• kétermek,
• balah