arkançı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

arkançı

1. Kement atıcı, urgan vurucu, 2. Kement atmada usta olan. ~ at: urgancı at, urgan atıcının bindiği at.

Son arananlar:

• benzeşmek,
• mihrab,
• oylon,
• qartmaq,
• graben,
• unukdurmak,
• atmaca,
• Saluu,
• n��,
• Hemel,
• çönök,
• iymey,
• Vasıta,
• xafa,
• durmaklyk,
• necessary,
• asset,
• soğuşturmak,
• içgysgynç,
• zükam,
• Ölümsüz,
• arkançı