aravan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

aravan

1. (malk.) bk. aravun. 2. Kalacüknü ~ı: karasapanın toprağı deviren kazıcısı (sokusu).

Son arananlar:

• hade,
• subjugate,
• bıştı,
• scale,
• doppichi,
• öndüribermek,
• titreşim,
• grounded,
• yağış,
• Gowa,
• çalkantı,
• qashshoqlanmoq,
• ynanmak,
• relent,
• Seher,
• yaratmoq,
• belediye,
• vulnerable,
• prefecture,
• cild,
• suffrage,
• aravan