alınıvçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

alınıvçu

1. Alınabilen, seyyar. ~ tişle: alınıp-takılan (takma) dişler. 2. Sinirlenmeye hazır, öfkelenmeye eğilimli, sinirli, öfkeli. Seni atañ ~ bir adamdı: senin baban sinirli bir adamdır.

Son arananlar:

• beyinsiz,
• midbər,
• yapguç,
• dogrulama,
• ürençeklik,
• şeriat,
• təmayül,
• bozmak,
• egelemek,
• gereksiz,
• Yoz,
• praktika,
• hahu,
• rafadan,
• narenciye,
• ıñırsı,
• başkala,
• thousand,
• abışka,
• kösülmek,
• talguk,
• alınıvçu