alınıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

alınıv

1. Alınma. 2. Delirme, cinnet getirme, öfkelenme, sinirlenme, kudurma.

Son arananlar:

• Hayır,
• Vurğu,
• süýr,
• demeñili,
• fıkra,
• lovğa,
• Lütfen,
• seek,
• ispiyon,
• tüşünbööçülük,
• oxygen,
• səpgi,
• Tarmaq,
• belong,
• bokirmoq,
• sapat,
• oýalyukuly,
• örtmek,
• Zenitka,
• simvolika,
• tıkınmak,
• alınıv