alınıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

alınıv

1. Alınma. 2. Delirme, cinnet getirme, öfkelenme, sinirlenme, kudurma.

Son arananlar:

• sivriltmek,
• bright,
• enlarge,
• kafi,
• shamol,
• əsrik,
• territory,
• ogit,
• frisette,
• halsyz,
• taylak,
• nizam,
• bañgilik,
• Kepaze,
• çıyan,
• sañırav,
• immutable,
• turli,
• fahişe,
• afresh,
• somun,
• alınıv