alınıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

alınıv

1. Alınma. 2. Delirme, cinnet getirme, öfkelenme, sinirlenme, kudurma.

Son arananlar:

• hiş,
• cezve,
• şunun,
• Təkan,
• ernek,
• sarpasyz,
• topalak,
• nisgilli,
• ögtürmek,
• qatl,
• paxtazor,
• çakıldak,
• kıyrağısız,
• Ögsemek,
• tayene,
• İnek,
• bucaq,
• qərib,
• wage,
• ülen,
• ləngəri,
• alınıv