alkış
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
alkış
[Köken: Yerel] Çepik, Alkış
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
alkış
и. 1) алкыш; 2) кул чабып, сәламләп каршылау ◊ alkış tufanı көчле кул чабулар
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
alkış
Türkiye Türkçesi: alkış
Azerbaycan Türkçesi: algış
Başkurt Türkçesi: aplodismenttar alkışlau säbäkäy itiv
Kazak Türkçesi: kol şapalaktav kol soğuv
Kırgız Türkçesi: kol çabū
Özbek Türkçesi: àlkış
Tatar Türkçesi: apiodismentlar alkışlau çäbäkäy itü (çabu)
Türkmen Türkçesi: el çarpışma çapak çalma
Uygur Türkçesi: alkış çavak
Rusça: apiodismentı
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
alkış
1. hayırdua; 2. selâmlama, hamdü sena, şükran; alkış al- : teşekküre, hamdü senaya mazhar olmak; alkış kat: taktirname, şerefhattı; kızuu alkış : şiddetli alkşılama.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
alkış
alkış, övme.I, 97, 249, 284