alan
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
alan
и. 1) алан, аклан, урман эчендә ачык урын; 2) мәйдан; 3) күч. эшчәнлек өлкәсе; баб; 4) күләм, микъдар
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
alan
Türkiye Türkçesi: alan
Azerbaycan Türkçesi: meydan
Başkurt Türkçesi: mayⱬan
Kazak Türkçesi: alan alan
Kırgız Türkçesi: ayant
Özbek Türkçesi: mäydàn
Tatar Türkçesi: yalan mäydan
Türkmen Türkçesi: ãla meydãn
Uygur Türkçesi: mäydan
Rusça: ploşçad'
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
alan
1. Alan. Eski bir kavim. ~la: alanlar, ~la Şimal Kafkaz’da caşağandıla: Alanlar Kuzey Kafkasya’ da yaşamışlar, ~ til: Alan dili, ~ça: alanca. 2. Hey (sen)!, dost, arkadaş. Oy ~, ketme!: hey arkadaş, gitme!, ~ Soltan, kayrı barasa?: hey Soltan, nereye gidiyorsun?, ~la!: hey ağalar!, hey dostlar!.