akbet

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

akbet

beyaz yüzlü (insan).

Son arananlar:

• şəstli,
• tüplübaşlı,
• zaka,
• çalap,
• tires,
• bazmav,
• görməmiş,
• shell,
• Məkan,
• ayyaş,
• durug,
• Cilt,
• meşgale,
• accompaniment,
• kanımak,
• kakıtgan,
• bandrol,
• melek,
• Çorton,
• yatır,
• dayazlama,
• akbet