Uslu
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
uslu
[Köken: Yerel] Söz dinleyici, Kulak asıcı, Yavaş, Esli
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
uslu
с. 1) акыллы, әдәпле; 2) тыңлаучан, юаш (хайван тур.)
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
uslu
Türkiye Türkçesi: uslu
Azerbaycan Türkçesi: itãätli sözä baⱨan üzüyola
Başkurt Türkçesi: tıŋlavsan(hüⱬ) ıŋğay
Kazak Türkçesi: til alğiş
Kırgız Türkçesi: cōş
Özbek Türkçesi: esli àdàbli yuvàş
Tatar Türkçesi: (süz) tıŋlauçan yuaş kündäm
Türkmen Türkçesi: yuvaş gulak asıcı
Uygur Türkçesi: tärtiplik itaätçän mulayim
Rusça: posluşnıy
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
uslu
sif. qəd.
1. Ağıllı, dərrakəli, zəkalı, fərasətli.
2. Ədəbli, tərbiyəli, ağıllı-kamallı. Yadımdadır onun: “Gözəl balam usludur; Yoxsa nağıl söyləmərəm sənə”, – deyən sədası. M.Rahim.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
uslu
huysuz, inatçı. ~ adam: huysuz adam.