Ullakan

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ullakan

[ulloka:n], syp. 1. Göwrümi, gabarasy, görnüşi, ölçegi ep-esli, uly. Ullakan daş. Ullakan telpek. 2. Düýpli, ep-esli, möhüm (aýyklanýan sözüň gowy ýa erbet manyly söz bolmagy mümkin). Meniň ullakan eden işim şok. 3. gepl.d. Ululyk ýaşyna ýeten. Olar indi ullakan adamlar.

Son arananlar:

• qərəzkar,
• menü,
• sanctify,
• mazasiz,
• yesirlik,
• Pərvərdigar,
• XƏŞİL,
• Kalabalık,
• taban,
• kotanlatmaq,
• homuhluk,
• duydurma,
• deme,
• gale,
• Bəbək,
• talhan,
• damma,
• ejem,
• atsañda,
• azmış,
• parvoz,
• Ullakan