Ullakan

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ullakan

[ulloka:n], syp. 1. Göwrümi, gabarasy, görnüşi, ölçegi ep-esli, uly. Ullakan daş. Ullakan telpek. 2. Düýpli, ep-esli, möhüm (aýyklanýan sözüň gowy ýa erbet manyly söz bolmagy mümkin). Meniň ullakan eden işim şok. 3. gepl.d. Ululyk ýaşyna ýeten. Olar indi ullakan adamlar.

Son arananlar:

• münemek,
• oýalada,
• çiwgin,
• Grain,
• nişanbənişan,
• Toynak,
• Hareketlenmek,
• Septüü,
• residual,
• marhamat,
• Seni,
• temaşa,
• mələmə,
• baybayuk,
• galleon,
• meymankana,
• alym,
• sakyrtga,
• deng,
• sağızğan,
• Sağış,
• Ullakan