Ul

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

ul

I Temel, dip, alt.
II O (üçüncü şahıs).

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ul

oğul, erkek çocuk, oğlan. Anı eki ~u bardı: onun iki oğlu var. Azret Aliy ~u Yılmaz: Azret Ali oğlu yılmaz.

Son arananlar:

• Ermiş,
• Taraz,
• tawus,
• ışın,
• sıradan,
• deşilmiş,
• formülleşmek,
• eh,
• gondola,
• geçit,
• bandargoh,
• istamoq,
• konferansye,
• qorishtirgich,
• Hoştap,
• mayıl,
• əhval,
• Maa,
• bürkimek,
• boğulma,
• sızıkça,
• Ul