Ul

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

ul

I Temel, dip, alt.
II O (üçüncü şahıs).

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ul

oğul, erkek çocuk, oğlan. Anı eki ~u bardı: onun iki oğlu var. Azret Aliy ~u Yılmaz: Azret Ali oğlu yılmaz.

Son arananlar:

• çəkilme,
• çivit,
• muhterem,
• eslemek,
• höyük,
• sıkılmak,
• görüşmek,
• kalish,
• Üş,
• daemon,
• Değmek,
• mena,
• dweller,
• tüpge,
• overblown,
• easy,
• kusıg,
• diňdirme,
• tuoy,
• saving,
• üzündü,
• Ul