Torgaý

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

torgaý

[torğoý], at. Serçeler maşgalasyndan bolan, reňki ýeriň reňkine meňzeş, petekesi we döşi, köplenç, menekli guş; mollatorgaý. Uzakdan joşgun bilen saýraýan torgaýlaryň jüýp-jüýbi eşidilýärdi.

Son arananlar:

• kejebe,
• attiy,
• varavurdlamaq,
• çətirçiçəklilər,
• singillik,
• Testi,
• əmican,
• tütök,
• basınçaklamak,
• Bazık,
• illet,
• yolsuz,
• manken,
• Kahpe,
• Ülgürmek,
• ötime,
• ögelemek,
• arıot,
• exposition,
• kitabça,
• yalgamak,
• Torgaý