Nida
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
nida
[Köken: Arapça] (dilbilgisi) İmlik
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
nida
is. [ər.]
1. Hiss, həyəcan bildirən səs. Bu sözləri o, kövrək bir nida ilə deyərkən Tahir söhbətə ara vermək və bir daha dostunun könlünə toxunmamaq istədi. M.Hüseyn. Nisə xala! – deyə nida ucalanda qadın ətrafına baxındı. Mir Cəlal.
2. Səda, səs. Yetir itmamə kim, bu şeri Hatifdən nida gəldi. S.Ə.Şirvani. Sabahın bu ahəngdar musiqisini ordan-burdan ucalan insan bağırtıları, şeypur nidaları pozurdu. M.Rzaquluzadə.
3. məc. Təlaş, iztirab, həyəcan. Zəkinin gözlərində bir sual, Məmmədbağırın da gözlərində bir nida əlaməti vardı. S.Hüseyn. Onun danışığı da sual və nida ilə dolu olacaqdı. Ə.Əbülhəsən.
4. qram. Hiss, həyəcan, arzu və istək və s. ifadə edən, dəyişilməyən nitq hissəsi; məs.: ax! ah! eh! urra! • Nida işarəsi – nida cümlələrinin sonunda, həmçinin nida və xitablardan sonra qoyulan durğu işarəsi (!). Sarı üçbucağın üzərində iri bir nida işarəsi görünür. Bu, şoferə xəbərdarlıqdır. Ə.Vəliyev.
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
nida
ünlem
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
nida
a.kit. Çağırış, ses, celp. Nida qilmaq – Çağırmak; imdat etmek.