Miyik

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

miyik

yüksek, üstün, rütbeli. ~ cer: yüksek yer, ~ tavla: yüksek dağlar, em ~: en yüksek, ~adam: üstün adam, rütbeli adam.

Son arananlar:

• keyfi,
• aldavluk,
• religiosity,
• sızçık,
• biparhlyk,
• gıcık,
• YER,
• alımlıg,
• tengsiz,
• Nafile,
• xuy,
• kursi,
• qalıq,
• tıraşlamak,
• kethudalyk,
• susap,
• oküler,
• ülgüc,
• gaşama,
• bəyin,
• Yele,
• Miyik