Köllü

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

köllü

yürekli, ruhlu, canlı. İgi ~ adam: iyi kalbli adam, açık ~ adam: açık yürekli adam, carık ~ adam: cana yakın adam, açık gönüllü adam, cömert adam, ullu ~ adam: mağrur adam, kibirli adam, haram ~ adam: içten pazarlıklı adam, kötü ruhlu adam, takır ~ adam: yufka yürekli adam, hassas adam, hisli adam.

Son arananlar:

• kapalı,
• böle,
• yala,
• optimist,
• eg,
• Kürt,
• tartağay,
• crystal,
• kopiratsiye,
• zövqlü,
• itibar,
• dayaklamak,
• kifayətlənmək,
• haykal,
• lukmançylyk,
• cebretmek,
• direlmek,
• ediz,
• kajava,
• GÖZ,
• gövşəşmək,
• Köllü