Kurğak
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
kurğak
kuru, kurumuş olan; kurğak kişi mec. boş adam.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kurğak
kuru, kurak, susuz, kıraç. ~ biçen: kuru ot, ~ otun: kuru odun, ~ cötel: kuru öksürüm, ~ cay: susuz yaz, ~ köten (mec): kuru hava atma, çalım satma, ~ kollu: eli boş, parasız, ~söleşiv: boş lafetme, lafolsun diye konuşma, ~ sözden cuku aşxı(ns): boş laftan uyku iyidir, ~ cıl: kurak yıl, ~saban: kıraç tarla, ~ cer: kıraç arazi.