Konuş

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

konuş

и. 1) урнашу; 2) дислокация

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

konuş

1. durma; gecelemek için durma; 2. obanın konduğu, yerleştiği mahal; ata konuş: baba ocağı, vatan.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

konuş

konaklama yeri, mokamp, duraklama yeri.

Son arananlar:

• shokila,
• jildletmek,
• kt,
• kadaş,
• kent,
• qovluq,
• rezalet,
• peştamal,
• ayçıkta,
• termalamoq,
• cumuşak,
• avjlanmoq,
• Güneşli,
• cardinal,
• Səkkiz,
• sıxışdırmaq,
• kurğakçılık,
• tili,
• zəka,
• olka,
• sainfoin,
• Konuş