Keýik

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

keýik

at. 1. Çölde we dagda ýaşaýan süýdemdiriji haýwan, jeren, maral. Keýikler boz başly belent daglaryň düýbündäki çeşmä gelip, eňeklerini basyp, suw içipdirler (“Edebiýat we sungat”). 2. Gyza dakylýan at.
 ‣ Keýik syrtyna gurt düşdi howlukmaçlyk, gyssanmaçlyk; eýläk-beýläk elewreme. Men-ä oýlap görýän weli, indi keýik syrtyna gurt düşdi bolarmyka diýip gorkýan (B. Kerbabaýew).

Son arananlar:

• Original,
• qəlizlik,
• kədərləndirilmək,
• sepelenmek,
• uyuşdurma,
• famil,
• bütey,
• hist,
• beleň,
• ayakyolu,
• çarpaz,
• kıtas,
• Grup,
• basut,
• muavin,
• tongush,
• teleologic,
• barcagay,
• badnafs,
• dialog,
• bimürüvvət,
• Keýik