Kelek

Uşak Ağzı Sözlüğü (Sunucu, 2001)

kelek

1) Kavunun olgunlaşmamış hali. 2) Konuyu geç kavrayan kişi.

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

kelek

syp. Şahy ýok, şahy bolmadyk, şahy döwlen. Kelek geçi. Kelek sygyr.
 ‣Kelek baş bugdaý başy gylçyksyz ýa-da dänesiz bugdaý.

Son arananlar:

• çıkma,
• Arı,
• ideyalı,
• Şantiye,
• sançalanmak,
• suvaşqan,
• istil,
• kadık,
• soodager,
• eelen,
• camlanmak,
• sushilka,
• Örklemek,
• ewmek,
• canaş,
• ériq,
• qamlashmaq,
• tebiş,
• Hənirti,
• qotil,
• kepak,
• Kelek