KUTUN

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kutun

katın ~ : karı marı, kadın madın. Katın ~, sabiy sübüy barığız keliğiz: kadın madın, çoluk çocuk hepiniz geliniz.

Son arananlar:

• yalgamak,
• günaşırı,
• eneolit,
• aňrybaş,
• çolpan,
• menetmek,
• sadəlik,
• kabinka,
• dorpech,
• gussa,
• preserve,
• proposition,
• surmise,
• impetus,
• çaşt,
• penje,
• kəminə,
• ������alov,
• oburmak,
• işenimdüü,
• önsezi,
• KUTUN