Jüýje

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

jüýje

[jüýjö], at. 1. Towuk, käkilik, sülgün we ş.m. guşlaryň çagasy. 2. Egin-eşige gaýma bilen ilki iki sanjylyp, soňra şol sanjymlaryň aralygyndan ýene bir gezek sanjylyp salynýan nagyş.
 ‣ Jüýjäni güýz sanaşmak işiň soňuna seretmek, işiň netijesini belli bir möhletde barlap görmek, ýeri gelende hasaplaşmak.

Son arananlar:

• Arış,
• qırçınlı,
• qarıxdırmaq,
• kırtasiyeci,
• yəyin,
• emzik,
• məchul,
• Çaga,
• qaynamoq,
• hacət,
• tuşlanmak,
• yetişkin,
• lazy,
• bayloo,
• bii,
• sattor,
• Titul,
• tañıl,
• badarga,
• fakir,
• ersi,
• Jüýje