Jüýje

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

jüýje

[jüýjö], at. 1. Towuk, käkilik, sülgün we ş.m. guşlaryň çagasy. 2. Egin-eşige gaýma bilen ilki iki sanjylyp, soňra şol sanjymlaryň aralygyndan ýene bir gezek sanjylyp salynýan nagyş.
 ‣ Jüýjäni güýz sanaşmak işiň soňuna seretmek, işiň netijesini belli bir möhletde barlap görmek, ýeri gelende hasaplaşmak.

Son arananlar:

• Kəsb,
• parhsyzlyk,
• möcüz,
• Alkamak,
• Hurma,
• interim,
• invincible,
• bula,
• ataq,
• Sıg,
• inlemek,
• ýalaňy,
• klorlamak,
• çekişme,
• yarpuz,
• küntiymez,
• Yol,
• axşamçağı,
• atımlık,
• baytal,
• bosom,
• Jüýje