Guruşha

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

guruşha

(guruşka) serzeniş, darılma, gücenme, sitem. Uvak ~la: küçük serzenişler, ~ etmek: serzenişte bulunmak, ~ etib aytdı: gönül koyarak söyledi, ~ avaz bıla söleşdi: kırgın sesle konuştu.

Son arananlar:

• belkili,
• konusşəkilli,
• Çınar,
• Melek,
• düzey,
• tomuk,
• Gümüş,
• Sene,
• shoxalak,
• kompozitör,
• Qaramoq,
• defne,
• önör,
• surkaç,
• oňarmazlyk,
• hıçkırık,
• yalgaşmak,
• munchiwala,
• varvarak,
• Kakırık,
• Harbız,
• Guruşha