Erbet

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

erbet

[ervet], syp. 1.Gowy däl, ýaramaz; ýaman. Adama erbet söz aýtmaň! 2. Aýylganç, elhenç, gorkunç. Ol birden ah çekip, erbet ses etdi (N. Pomma). 3.Pes, öwerlik däl (hal-ýagdaý hakynda). Syrkawyň ýagdaýy häzir erbet däl.

Son arananlar:

• berişmen,
• Karagay,
• disguise,
• değirmen,
• şırak,
• wear,
• türkmençe,
• mayus,
• gokka,
• yonunmak,
• şapşı,
• again,
• extricate,
• Kupe,
• adab,
• qranlıq,
• decrepit,
• differentiation,
• butık,
• affirm,
• frenzy,
• Erbet