Emgek
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
emgek
1. imik. bıngıldak; (yeni doğan çocukların kafasının yumuşak olan yeri); 2. emek; koşumça emgek: ulama emek; mildettüü emgek: iş mükellefiyeti; emgek singen: emektar; emgek singen artist: yahut emgek siñirgen artist:
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
emgek
[emğek], at.1. Beden ýa-da ruhy taýdan bolan horluk, azap, jebir, çekilýän agyr zähmet. – Görogly bolsaň, boluber, meniň eden tamam, çeken emgegim, gören azabym biderek boldy – diýdi-de, galandar zörlediberdi (“Görogly”). 2.Kesel, dert.
‣ Emgek bolup geçsin-dä! syrkawa ýüzlenip: "Keseliň biraz azar berse-de, aýrylsyn!" diýen manyny bildirýän aňlatma. Emgek göz bilen gaşyň arasynda duýman durkaň bir zada ulaşmaklyk, az ýerde bir bela, betbagtlyga sezewar bolmak.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
emgek
dert, bela. Başım ~dedi: başım dertde.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
emgek
emek, zahmet,I, 110, 205, 420; II, 121,130, 228, 233, 288;III, 372