turklehceleri.org

EKMEK

Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)

ekmek

[Köken: Yerel] (yiyecek) Etmek

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

ekmek

ф. 1) игү; 2) чәчү, утырту; 3) күч. чәчеп җибәрү, тарату


ekmek и. икмәк, ипи

Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)

ekmek

1. Dikmek (Ağaç)

Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)

ekmek

Türkiye Türkçesi: ekmek
Azerbaycan Türkçesi: çöräk
Başkurt Türkçesi: ikmäk
Kazak Türkçesi: nan
Kırgız Türkçesi: nan
Özbek Türkçesi: nàn
Tatar Türkçesi: ıkmak
Türkmen Türkçesi: çörek
Uygur Türkçesi: nan
Rusça: hjeb

Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)

ekmek

Türkiye Türkçesi: ekmek
Azerbaycan Türkçesi: äkmäk
Başkurt Türkçesi: säsiv
Kazak Türkçesi: egüv
Kırgız Türkçesi: egṻ
Özbek Türkçesi: ekmàḳ
Tatar Türkçesi: çäçü
Türkmen Türkçesi: ekmek
Uygur Türkçesi: ekmäk tärmäk
Rusça: seyat' zasevat'

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ekmek

işl. 1. Gögerdip hasyl almak üçin ýere tohum sepmek, şitil, agaç oturtmak. 2. gepl.d., göç.m. Döwmek, kül-uşak etmek. Seresap bol, birden eliňdäki çäýnegi ekäýme! 3. Çöregiň bir görnüşi, çelpek. Ekmek ýapdym, derledim (Halk döredijiliginden).
 ‣ Ekeniňi ormak eden işine görä netijesini görmek; öz guran hiläňe özüň çolaşmak, gazan çukuryňa özüň düşmek. Indi her näçe şerraýlyk etseňem, ekeniňi ormaly bolarsyň! (B. Öwezow).

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

ekmek

bir şey ekmek·I, 64, 168


Son arananlar: