Cır
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
cır
sif.
1. İnsan əli ilə deyil, təbii şəraitdə, öz-özünə bitən. Cır ağac. – [Yusif aqronoma:] Meyvə bağı deyiləndə, bax, bu çayın qaşındakı iyirmi-otuz cır alma-armud ağacıdır. B.Bayramov. Bizim cır alçanın gülləri kimi; Yerin sinəsinə səpələnir qar. Ə.Kürçaylı.
2. məc. Nazik və qıcıqlandırıcı. Ə, topal ha deyilsən! – deyə, pərt olmuş Əlləzoğlu cır səslə arvadına təpindi. İ.Hüseynov.
3. məc. Tez hirslənən, tez özündən çıxan, kəmhövsələ, tünd. Çox cır adamdır.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
cır
I. ciyiltili, zingiltili
{cıvıltı, şakırtı}
II. yabanı, vəhşi
{yabani, vahşi}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
cır
ilkel, yaban
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
cır-
yırtmak , parçalamak.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
cır
yır, türkü, şiir. Süymeklik ~la: aşk türküleri, batırlık ~: yiğitlik türküleri, ~ başçı: türkü söyleyen topluluğun şefi, müzik topluluğu şefi, ~ bıla ejiv karnaşdıla: türkü ile tempo kardeştir, ~ cırlamak: türkü söylemek, tarığıv ~: üzücü bir olayı anlatan türkü, ~ Karaçayda etilir, Bahsanda aytılır, Malkarda eşitilir: türkü Karaçay’da düzülür, Bahsan’da söylenir, Malkar’da duyulur (deyim).